Na koniec 2014 roku mia­łam bar­dzo przy­jemny sen, w któ­rym z mojej głowy wyra­stały lilie. Ucie­szy­łam się, bo w depre­sji nie odczu­wa­łam pozy­tyw­nych emo­cji. To jed­nak była krótka radość. Te lilie nie wyra­stały z mojej głowy, tylko z głowy zmar­łej mamy. Nad jej gro­bem, tuż po pogrze­bie, uno­sił się słodki, mdlący zapach lilii.

frag­ment roz­prawy dok­tor­skiej Aleksandry Kubiak

Na koniec 2014 roku mia­łam bar­dzo przy­jemny sen, w któ­rym z mojej głowy wyra­stały lilie. Ucie­szy­łam się, bo w depre­sji nie odczu­wa­łam pozy­tyw­nych emo­cji. To jed­nak była krótka radość. Te lilie nie wyra­stały z mojej głowy, tylko z głowy zmar­łej mamy. Nad jej gro­bem, tuż po pogrze­bie, uno­sił się słodki, mdlący zapach lilii.

frag­ment roz­prawy dok­tor­skiej Aleksandry Kubiak